อย่างที่บอกไปครับ จั่วหัวมาเรื่องทำบุญซึ่งผมไม่ค่อยมีโอกาสจะทำซักเท่าไร แต่ผมไม่อ้างว่า ไม่มีเวลาหรอกมันเชยไป ถ้าคนเราจะให้ความสำคัญซักเรื่องนั้น เรามีเวลาเสมอแหละครับ อ่า ~ เปิดตัวมาหล่อเลยแฮะๆ โอเคกลับมาเข้าเรื่องที่เราๆท่านๆคุ้นเคยกันดีกว่าครับ คือ การทำบุญครับ ผมได้มีโอกาสจะไปทำบุญที่วัดหัวลำโพง กับพี่ชายที่แสนดี ( มั้ง ) กับน้องสาวในค่าย ywc ซึ่งทั้งสองคนนั้นผมได้มีโอกาสรู้จักจากในค่ายนี้ทั้งสิ้น
โดย @pongrat กับ @yugi5002 ได้โทรมาหาผมแล้วบอกว่า “ไปทำบุญโลงศพกันไหม” ผมก็รีบบอกไปว่า “ไปครับ” เพราะว่านานทีจะได้ไปทำบุญแล้วไปกับผู้ร่วมเดินทางที่สนุกสนานอย่างนี้ คงยากที่จะปฎิเสธครับ พี่ @pongrat บอกว่า “หลังเสร็จจากวัดแล้วเราไปหาอะไรกินต่อที่ เยาวราช” อาจจะเป็นเพราะประโยคนี้ด้วยที่ผมอยากไป เพราะไม่ได้ไปนานแล้ว ฮ่าๆ
เพิ่มเติม ช่วงนี้ทางลาน Central World มีการจัดลานสวยมากถ้ายังไงเพื่อนๆว่างก็ไปจัดเต็มรูปถ่ายกันก็ดีครับ : )
ใน CTW ชั้นล่างนั้นมีเปิดให้เล่นลาน ไอซ์สเก็ตถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ชอบเล่นแล้วอยาก โชว์พาวร์ ที่นี่ตรงนี้เหมาะมากเพราะคุณจะได้เล่นต่อหน้าชาวบ้านที่เดินผ่านไปมา มากมาย
และแล้วผมก็มาเจอทั้งสองที่นัดไว้ที่ Central World ก่อนแล้วจากนั้นก็ให้พี่ @pongrat ขับรถต่อไปที่วัดแต่ก็อย่างว่าแหละครับ จะทำบุญผมมันทำไม่ขึ้น ตอนจะไปขึ้นรถที่จอดไว้ในที่จอดรถนั้น ดันมีพนักงานมาบอกว่าผ่านตรงนี้ไม่ได้เพราะว่ามี คนเสด็จ โอเคตรงจุดนี้เข้าใจ แต่พวกผมก็เดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยในห้างซักพักใหญ่ๆ ซึ่งจากที่พวกเราคิดว่าจะทำบุญในตอนเย็นนั้นกลับเป็นตอนดึกซะแล้ว พี่เอิร์ท ( @pongrat ) บอกว่า “เราคงไม่ต้องไปแหละ เพราะว่ามันค่ำแหละเกรงว่าจะไปรบกวนพระมากกว่าทำบุญ งั้นเราไปเยาวราชกันต่อเลยแล้วกัน” ผมและน้องยูกิ ( @yugi5002 ) นั้นก็เห็นด้วยพวกเราจึงเดินทางไปยังเยาวราช
เยาวราชนั้นเป็นแหล่งค้าขายที่ พูดได้ว่าใหญ่ที่สุดของคนจีน อะไรที่จีนๆ นั้นคุณสามารถพบเห็นได้ที่นี่เช่น ยาจีน,สมุนไพรจีน,เครื่องหอม,หูฉลาม,ของหวานต่างๆ etc. พูดเท่าไรก็ไม่หมดหรอกครับ และเยาวราชนั้นขึ้นชื่อเรื่องของกินอยู่มาก คุณอาจจะต้องใช้เวลาหลายเดือน หรือเป็นปีถ้าคุณกินจะลองชิมทุกร้าน เพราะมันอร่อยทุกร้านเลยทีเดียว !
เมื่อถึงเยาวราชนั้น เราไปหาที่จอดรถซึ่งพี่เอิร์ท ( @pongrat ) นั้นได้บอกว่ารู้จักที่จอดที่หนึ่ง ถูกมาก เพราะว่าเพื่อนเขาแนะนำมา เป็นซอยตรงข้ามกับซอย แปลงนาม ซึ่งคุณเข้าไปจอดจะมี
|หลังจากที่คุณอ่านหลังประโยคนี้ให้คุณคิดถึงเรียกคนพากย์ทีวีแชมป์เปี้ยนจะได้อารมณ์มาก|
คุณลุงคนหนึ่งค่อยโบกรถให้และดูแลรถให้คุณถึง เที่ยงคืน ! โดยคุณลุงนั้นเขาคิดค่าบริการเพียง 30 บาทเท่านั้น ซึ่งทำให้ที่จอดรถของคุณลุงคนนี้เต็มตลอดเวลา เราอาจจะหาที่จอดรถที่ถูกได้ขนาดนี้ในเยาวราชไม่ได้อีกแล้ว เพราะต้องเป็นที่นี่ที่เดียวคือ คุณลุงคนนี้นี่เอง ~~~~~
|จบแหละเปลี่ยนกลับเป็นโหมดที่คุณใช้อ่านเหมือนเดิมครับ|
หลังจากที่เราเดินหาร้านกินข้าวซึ่งมันเยอะมากจนไม่รู้จะเลือกร้านไหน พี่เอิร์ท ( @pongrat ) บอกกับพวกเราว่า “มีร้านคั่วไก่อร่อยมาก” พวกเราไม่รีบรอที่จะไปทดลองอย่างเร็วไว โดยตัวร้านตั้งอยู่ตรงข้ามซอยที่เราจอดรถ ชื่อร้าน พรละมัย 9 ไม่รู้ว่าตัวเลขเขาเอามาเป็น ฮวยซุ้ย เฮ้ย ! มาเป็นฮวยจุ้ยกันแน่ หรือว่าคิดอีกทีอาจจะสาขา โอ้ว แม่เจ้า ! เปิดมา 9 สาขา ก็อาจจะเป็นได้ ซักอย่าง พวกเราจัดเต็มโดยผมกินเหมือนพับพี่เอิร์ท และน้องยูกิกินก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่เส้นใหญ่ ส่วนผมกับพี่เอิร์ทนั้นเป็นเมนู “คั่วทะเลเส้นทาโร่” คุณอ่านไม่ผิดหรอกครับเส้นทาโร่ ที่เราๆท่านๆทานกันตอนเด็กนั่นแหละ ด้วยความแปลกสำหรับเราผมไม่ต้องบอกเลยว่า อยากลอง ฮ่าๆ ก็ได้มาอย่างด้านล่างดังรูปแหละครับ
เสิร์ฟมาพร้อมกับกะทะเหล็กร้อนๆ เพื่อคงความร้อนขณะที่คุณรับประทาน ทั้งปลาหมึก ทั้งกุ้งตัวใหญ่ๆให้คุณรับประทานได้อย่างเอร็ดอร่อย ยังไม่พอ ขณะที่คุณกำลังรับประทานอยู่นั้น ทางร้านมีนโยบายให้คุณฝึกจิตใจกับสิ่งแวดล้อมที่จะเข้ามา “ขอเงิน” คุณแบบสารพัดวิธี
ตรงจุดนี้อาจจะเป็นจุดขายของเยาวราชที่ตามร้านหมูกะทะถือว่า เด็กอนุบาลไปเลยครับ ตอนแรกๆที่พวกผมกำลังทานอยู่นั้นมี อาเจ๊คนหนึ่งแกเข็นรถขาย ไช่ก้วย แกมาคุยกับโต๊กถัดไปจากโต๊ะ ผมก่อน ซึ่งโต๊ะถัดไปจากผมนั้นมาเป็นแบบครอบครัวครับ พ่อ แม่ ลูกสาว มาถึงแกไม่พูดขายของหรอกนะครับ แกพูดบอกว่าเนี้ยใกล้จะไหว้เจ้าแล้ว หรือไหว้อะไรซักอย่าง ซึ่งผมก็ไม่ได้จับใจความแล้ว ก็บอกว่าต้อง
“ไช่ก้วยของแกเนี้ยไหว้ แล้วดี ไหว้แล้วจะโชคดี”
นั้น ! เป็นไงหลักการขาย ไม่ต้องบอกว่าของเราจะยังไง แต่แกต้องใช้ของข้านะโว้ย เพราะใช้ของข้านั้นได้โชคดีขนาด ลอยขึ้นไปถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงเลยทีเดียว !
แล้ว แม่ของโต๊ะบอกว่า “ไหว้ไปแล้วอ่ะค่ะ” เท่านั้น อีกเจ๊คนนี้แกดึงเบรกมือ ตบเกียร์อย่างกับนักแข่งรถมือาชีพ
“ซื้อกินเล่นได้น้า”
อ้าวเฮ้ย ! ทำไมมันดริฟท์ซะขนาดนี้ ตะกี้ขายของไหว้เจ้าอยู่เลย กลายเป็นของกินเล่นซะแหละ แต่ก็ไม่อาจต่อต้านกับการจิตใจของโต๊ะนั้น เพราะเหมือนเขาเตรียมตัวมาดี อาเจ๊เลยจึงเลือกเปลี่ยนเป้าหมาย
.
.
.
มาเป็นโต๊ะที่พวกเรานั่งโซ้ยคั่วทะเล อย่างเมามัน แต่ก็นะ โต๊ะผมเนี้ยขั้นเมพขิง ! ผ่านการฝึกฝนจิตใจมาจากเขา ฮัวกัวซัน มีหรือจะพลาดท่าเสียทีให้ พออาเจ๊แกหันมาถึง ทุกคนเหมือนรู้นั่งเงียบ คุยกันไม่ให้ความสนใจกับอาเจ๊แม้แต่วินาทีเดียว ให้ทำอาเจ๊แกต้องยอม ให้คลาดนี้ และชัยชนะก็ตกเป็นของพวกเรา ฮ่าๆ นี่เราเล่าเรื่องอะไรอยู่เนี้ย = =’ ต่อๆ กลับมาเรื่องของกินกันต่อครับ
เสร็จจาก การซัดคั่วทะเลเมพ ไปแล้วเราก็ไปร้านขนมปังซึ่งห่างจากร้านที่เรากินไม่เท่าไร แต่ต้องข้ามถนนนะครับแล้วจะเห็นร้านเข้าจะขายของติดๆกัน ซึ่งผมได้เจอกับพวก Auto bot แต่เสียดายด้วยกล้องผมกาก
ไม่สามารถถ่ายภาพมาให้ชมกันได้ เพราะว่าแสงไฟจากตัวรถนั้นทำให้มองไม่เห็นว่าภาพเป็นอะไร อ่า ~ และแล้วเราก็มาถึงร้านขนมปัง ซึ่งร้านนี้มีให้คุณเลือก ชนิดของขนมปังถึง 3 แบบ ซึ่งมี แบบย่าง แบบกรอบนอกนุ่มใน และแบบนิ่ม
ซึ่งเรา 3 คนจัด 3 แบบ ซึ่งต่างคนอยากรู้ว่าแต่ละแบบเป็นอย่างไร พี่เอิร์ทสั่งเป็น พริกเผา ผมสั่งเป็นสังขยา และน้องยูกินั้นสั่งเป็นแย้มส้ม เมื่อขนมปังมาถึงนั้น ก็ได้ลองทั้ง 3 แบบผมปรากฎว่า พวกเราเท คะแนนให้หมดใจกับขนมปังกรอบนอกนุ่มใน ครับ เพราะไม่รู้ว่าอย่างไรนั้นทำให้ขนมปัง ของนอกจะกรอบแบบย่าง และเนื้อข้างในนั้นนุ่นแบบ นิ่มๆอ่ะครับ ซึ่งแน่นอนชนิดนั้นหมดก่อน เป็นอันแรก ก็เก็บภาพมาฝากให้ชมกันก่อนที่จะไม่เหลือซาก ฮ่าๆ
สังเกตุว่าหายไปชิ้นหนึ่งนั้นเป็นศิลป์การถ่ายภาพครับ #แถ ไม่ใช่หรอกครับ เพราะไม่รู้ว่าคนอื่นๆเป็นไหมเวลาเรานั่งรอของที่จะกินมักจะคิดว่าจะถ่ายภาพก่อน แต่พอของนั้นมาถึงโต๊ะ เมื่อไรก็ซัดไปก่อนแล้วค่อยคิดได้ว่า เอ่อ แฮะ ว่าจะถ่ายรูปไปอวดใน social network นี่หว่า
เสร็จจากตรงจุดนั้นแล้วพวกเราก็ไปต่อกันที ก๋วยจั๋บ ซึ่งต้องเดินมาอีกซักพักใหญ่ แต่ก่อนผมจะพูดถึงร้านก๋วยจั๋บที่ว่า ผมอยากจะพูดถึงสิ่งหนึ่งที่เห็นขายตั้งแต่ผมเป็นเด็กยันโต ในเยาวราชก็คือ “เกาลัด”
ไม่รู้ทำไมขายดิบขายดี ขายทั้งปีก็รุ่ง ผมได้เห็นการพัฒนาตั้งแต่เขายังเอาเกาลัด ไปคั่วในกะทะใหญ่ๆแล้วใช้แรงงานคน จนบัดเดี๋ยวนี้ มีการใช้เทคโนโลยี มาช่วยไม่ต้องทำไร เทแล้วนั่งรอมันก็จะ Booooom ! กลายเป็นโกโก้ครั้น เฮ้ย ! ไม่ใช่มันก็จะเป็นเกาลัดให้ เราๆท่านๆกินกันเนี้ยแหละ
เอาแหละ ~ จะว่าถึงเทคนิคการขายเกาลัดซึ่งทำให้ผมสะดุดตาแล้วกัน คุณเคยไปเดิน pantip ไหมครับ แต่ก่อน ผมไม่ทราบว่าตอนนี้ยังมีอยู่หรือไม่ คือแต่ก่อน เนี้ย ห้างนี้เวลาเขาจะขาย หนังโป๊เนี้ย เขาทำกันเป็นเหมือนขายของกิน ของใช้ทั่วไป คือเดินถึงตัว ให้เลือกถึงที่ ถ้าให้ผมเดาคนขายเกาลัดอาจจะตกงานจาก pantip แล้วมารับจ้างต่อ ก็เป็นได้ ทำเหมือนกันเลยครับ เมื่อคุณเดินผ่านเขาจะเข้าไปมาแล้วพูดว่า
“เกาลัดไหมเพ่! เกาลัดอร่อยมาก!” ลองชิมดูแล้วพร้อมกับยื่นสินค้าตัวอย่างให้คุณ ความคิดเห็นส่วนตัวนั้นผมคิดว่าเทคนิคนี้นั้นจะได้ ประสิทธิผลที่ยอดเยี่ยมนั้นต้องเปลี่ยนแปลงอีกเล็กน้อยเป็น
- เปลี่ยนหน้าคนที่แนะนำสินค้าจากผู้ชายเป็นพริตตี้หรือผู้หญิงน่ารักๆ คิขุ จุ๊บุๆ
- ถ้ายังอยากใช้ผู้ชายเหมือนเดิมเพราะไม่มีเงินจ้างไอ้ข้อ หนึ่ง ก็ขอให้แต่งตัวดีๆหน่อย หรือพูดจาน่าซื้อครับ
เพราะไม่ไหวจะเคลียร์กับคนขายนั้นหน้าพี่อย่างกับหัวหน้าโจรแล้วยื่นของมาแบบจากมือสู่ มือถ้าเป็นคนเรื่องมากเขาอาจจะไม่กินเพราะมาจากมือพี่เนี้ยแหละครับ
อ่ะจบไป เราไปกันต่อเถอะครับ เสร็จแล้วเราไปก็จัดเต็มกับ ก๋วยจั๋บน้ำใส แต่เผ็ดบรรลัย แต่อร่อยนะครับ ที่บอกว่าเผ็ดนั้นเขาใส่พริกไทยแบบมากเป็นพิเศษแต่คุณกินเข้าไปคำแรกนั้น คุณอาจจะสำลักได้ ขนาดผมค่อยๆจิบแล้วยังตกใจในความเผ็ดของมัน ซึ่งทางร้านนั้นเป็นสูตร พิเศษ ไม่มีใครเหมือน ของเครื่องในใช้ของดีครับ กินแล้วก็โอเค ถ้าเพื่อนๆว่างๆก็ลองไปจัดดู
แต่ผมสันนิฐานว่า สูตรพริกไทยในน้ำซุปอันเข้มข้นเนี้ย อาจจะบังเอิญตอนทะเลาะกับเมีย ก็เป็นได้ ฮ่าๆ แบบว่า กำลังคุยโทรศัพท์แล้วทะเลาะกัน เลยมือหนักไปหน่อย “เมิงทำตัวอย่างนี้อีกแล้วหรอ ( พร้อมกันเทพริกไทยไปตามอารมณ์เดือดๆ) กูบอกแล้วใช่ไหม อย่าไป ( เทอีก )” ฮ่าๆ คิดฮ่าๆ ครับผมเป็นพวกไร้สาระอยู่แล้ว รูปก็เป็นอย่างด้านล่างเนี้ยแหละครับ
จากนั้นเราก็ไปกิน ( พวกเมิงยังจะกินอีกหรอ กระเพาะวัวกันหรอไงมีเก็บไว้ 3 – 4 อัน ) จริงๆคืออิ่มครับแต่ว่า ไหนๆมาถึงแล้วถ้าไม่ลองให้มันครบชุดมันก็จะเสียดายครับ บ้านไม่อยู่เยาวราช เลยต้องจัดเต็มกันหน่อย ฮ่าๆ เนื่องจากว่ากันกินเสร็จแล้วเราจึงต้องตบด้วยของหวาน ซึ่งสำหรับ ของหวานแล้วร้านเยอะมากกมว๊ากกกก
ไม่รู้จะเลือกร้านไหน แต่ละร้านขายเหมือนกัน ของเหมือนๆกัน พวกเราคิดไม่ออก เครียดมาก ! เราจึงแก้ปัญหาด้วยการ …….. ไปถามไอ้ร้านขายเกาลัด 555 ! ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม แต่ด้วยตรรกะที่ว่า มันอยู่มานาน ถ้าเราไปถามร้านขายของหวานมันก็คงบอกว่าร้านมันเมพขิงแน่ๆ ชัวร์ งั้นจึงเลือกถามไอ้คนขายเกาลัด แต่คำตอบแหม่งไม่เหมือนเราไม่น่าไปถามมันแต่แรก พวกเราก็เดินผ่านไอ้สมุน ซ้าย ขวาที่มันค่อยจะหยิบยื่นเกาลัดจากมือมันให้กินตลอด แล้วตรงดิ่งไปยังเจ้าของร้าน ซัดคำถามไป
“พี่ครับร้านของหวานแถวนี้ร้านไหนอร่อยบ้างครับพี่ ? ”
ส่วนคำตอบนั้นอย่างที่บอกครับ ไม่น่าจะไปถามมันเลย
“ก็เหมือนๆกันทุกร้านแหละ”
เชี้ย ! ตอบอย่างนี้ไม่ต้องตอบก็ได้ แสรด ! จากนั้นเราก็ใช้วิธีหลักของ marketing คือร้านไหนแหม่งคนเยอะแปลว่าร้านนั้นอร่อย เป็นไงหลักการมะ ( ไม่เลย ) ก็จัดเต็มกับร้านที่มีคนเยอะ แล้วก็สั่งกันมา ผมจัดเฉาก๋วย พี่เอิร์ทจัดเต้าทึง แล้วน้องยูกิบัวลอยน้ำขิง อยากจะบอกว่า ของน้องยูกิเนี้ยจัดได้ถูกใจมาก อร่อย คือแบบบัวลอยนั้นนุ่มนิ่มคล้าย ปุ้ยฝ้ายสวรรค์ แล้วเมื่อคุณกัดเข้าไปแล้ว ส่วนผสมข้างในจะค่อยๆออกมา เป็นคล้ายๆ งากับพวกถั่วกวนอ่ะครับ ออกหวานๆตัดกับรถขมของน้ำขิงแล้วยิ่งเพิ่มความอร่อยเป็นสิบเท่า ! ส่วยของพี่เอิร์ทผมไม่ได้ลอง ของผมเองก็ธรรมดาครับ เฉาก๋วยมีให้เติมน้ำตาลทรายแดงเอง ก็อร่อยดี ชมได้จากรูปด้านล่างครับ
จากนั้นเราก็กลับมาที่จอดรถของคุณลุงคนเดิม แล้วก็กลับบ้าน บอกตรงๆว่าการไปครั้งนี้นั้น แน่มากครับ ท้องจะแตกเอาฮ่าๆ ไว้เพื่อนๆมีร้านอร่อยๆก็มาแชกันแล้วกันในเยาวราชเผื่อครั้งหน้า มีโอกาสไปอีกจะได้ไปจัดอีก
ปูลู จริงๆแล้วมีเรื่องที่คุยกันตอนกินขนมหวานแต่คิดว่าไม่ควรเอามาเกี่ยวก็คือ เรื่องผู้หญิงชาวจีนที่ฆ่ากระต่ายอย่างโหดร้ายไปหาเอาแล้วกันไม่กล้าเล่ากลัวเสียบรรยากาศ
ถ้าคุณชอบบทความในเว็บนี้ และอยากสนับสนุนเรา เพียงแค่คุณสมัครรับข่าวสารด้านล่างจะได้รับสิทธิ์พิเศษก่อนใคร เราสัญญาว่าจะส่งบทความที่เป็นประโยชน์ต่อคุณอย่างแน่นอนครับ
อยากกิน ก๋วยจั๋บน้ำใส