“พรุ่งนี้ค่อยทำแล้วกัน” , “หว่า … ตอนนี้ขี้เกียจจัง !” , “ปวดหัวอ่ะไว้วันหลังค่อยลงมือ” , “ขอนอนซักนิดเถอะวันนี้เหนื่อยเป็นบ้า” สารพัดกับคำกล่าวอ้างเพื่อให้ตัวเองได้หลีกหนีปัญหาที่ มนุษย์ส่วนใหญ่เป็นกันนั่นก็คือ การ ผลัดวันประกันพรุ่ง แน่นอนเรามีสัญชาตญาณการเอาตัวรอดที่ดีทุกคน แต่เราทุกคนไม่ใช่คนที่ทำอะไรได้ดี ผมเคยคิดว่าคนเก่ง แหม่งก็คือคนเก่งอ่ะ เราไม่มีวันทำได้อย่างเขาหรอก ผมไม่เคยมีความคิดที่ว่าจะเรียนรู้จากคนเก่ง เพราะมัวแต่คิดว่า ก็คนเก่งมันก็เก่งไง หารู้ไม่ว่าถ้าหากเรามองมุมกลับ ปรับมุมมอง ( คุ้นๆมะ ) คนเก่งเขาก็คือคนเหมือนกันนั่นแหละหว่า เขาทำอย่างไรให้คนอื่นมองเขาเก่งได้ ทำไมเขาทำงาน เรียน หรือทำกิจกรรมได้ดีกว่าเราไปหมดทุกอย่าง เหมือนกับ เขาได้รับของขวัญจากพระเจ้า